Thursday, March 24, 2005



AMANG DAGAT, INANG LUPA




Marahang dumadampi ang belong tubig
Sa mukha ng batong laging nakikinig
Sa talong malumanay na humihimig
Ng basang awit sa katugunang lamig.

Ngunit ang awit ay biglang nagpapalit
Ang maraha’y raragsa sa ilang saglit
At sa kamay ng tubig na nangangalit
Ang bato’y mabubuwal, paulit-ulit.

Kahit nananatiling lubhang tahimik
Ang bato sa dusa ng pagtatangkilik
Sa awit ng tubig, kaniyang katalik,
Mailalabas din niya ang hagikgik.

At sa huli’y maaaninag rin nila
Ang lubos na pagsinta ng ama’t ina
Sa dalampasigan ng aking gunita
Ng kanyang pagtanggi sa aking pagsinta.

0 Comments:

Post a Comment

<< Home